Rangfærslur í "bréfi til Sigurðar Inga" leiðréttar

Í dag hefur á vefsíðum flogið hátt bréf Guðbjartar Gylfadóttur, íslensks starfsmanns Bloomberg í New York, til Sigurðar Inga Jóhannssonar, umhverfisráðherra. Í bréfi sínu heldur Guðbjört því fram að áliðnaður sé vonlaus grein og allt sé þar á fallandi fæti.  Þrátt fyrir að vinna hjá „fyrirtæki sem hefur nær allan sinn hagnað af því að selja upplýsingar“ þá má draga þá eina ályktun að  greinarhöfundur hafi ekki skilið þau gögn sem hún notar til að komast að niðurstöðu.  Við snögga yfirferð er hægt að benda á eftirfarandi villur og rangfærslur.

1.       Því er haldið fram að „það borgi sig ekki að framleiða meira ál í heiminum í bili.“  Þetta er alrangt enda er búist við því að notkun áls aukist um 15 milljón tonn á næstu 4-5 árum. 

2.       Alcoa er ekki að tapa á álframleiðslu. Með orðum Klaus Kleinfeld forstjóra Alcoa: „all segments are profitable“. Höfundurinn hefur annað hvort ekki lesið uppgjör Alcoa, eða þá ekki skilið það.

3.       Þá má benda á að kaupendur á hlutabréfamarkaði í Bandaríkjunum virðast ósammála niðurstöðum höfundar en í maí hefur verð hlutabréfa í Century Aluminum, móðurfélagi Norðuráls, hækkað um 30%. 

4.       Alcoa framleiðir ekki 30 milljón tonn af áli á ári. Það framleiðir um 4,2 milljónir tonna af áli á ári. Það munar 26 milljónum tonna og augljóst að greinarhöfundur misskilur algerlega þær upplýsingar sem verið er að skoða.

5.        Alcoa er ekki að draga úr framleiðslu um 2-3 milljónir tonna enda virðist höfundur ekki hafa minnstu hugmynd um það hvað grafið sem hún er að lesa sýnir.  Samkvæmt Alcoa mun fyrirtækið auka framleiðslu um 15 þúsund tonn á næsta ársfjórðungi.

6.       Grafið sem vitnað er í er mikið notað í áliðnaði.  Allir sem eitthvað fylgjast með og þekkja áliðnað kunna góð skil á því.  En ekki höfundur greinarinnar sem telur sig geta lesið út úr því eitthvað um framleiðslumagn Alcoa.  Grafið segir nákvæmlega ekkert um það heldur er þetta kostnaðarlínurit sem sýnir kostnað við framleiðslu áls á heimsvísu.  Þannig  eru um 30 milljón tonn í heiminum framleidd með tilkostnaði sem er undir 2000 dollurum. Álverið með lægsta framleiðslukostnað í heiminum framleiðir tonn af áli fyrir 1400 dollara. Það er því ekki um það að ræða að það kosti 1400 dollara að framleiða ekkert – það er misskilningur hjá höfundi greinarinnar. Reyndar byggir nánast öll umfjöllun hennar í greininni á misskilningi og þekkingarskorti sem er ótrúlegur miðað við menntun höfundar.

7.       Það sem Alcoa sýnir er að þeir sem framleiðandi eru að reyna að bæta samkeppnisfærni sína með því að loka óhagkvæmum einingum og  fjárfesta í hagkvæmari rekstrareiningum.  T.d. þýðir þetta að gömlum álverum í Evrópu er lokað.

8.       Rétt er að fagna umhverfisvitund höfundar sem telur það vinnuveitanda sínum til tekna að nota ekki dósir heldur niðurbrjótanleg  glös. Það er þó líklega frekar uppgjöf fyrir því að samstarfsmenn höfundar hafa hent dósum í ruslið í stað þess að nota endurvinnsluílátin. Áldósir eru nefnilega eins umhverfisvænar og nokkrar umbúðir geta verið. Lítið mál er að endurvinna þær og ef höfundur kemur dósinni sinni í endurvinnslu eru allar líkur á því að innan 60 daga sé einhver annar búinn að drekka annan gosdrykk úr dós sem unnin er þeirri fyrri. 

9.       Álið hefur auk þess verið eftirsótt t.d. í bílaiðnaði til að draga úr eldsneytisnotkun og þar með gróðurhúsaáhrifum. Svipaða sögu má segja af áli og umbúðaiðnaði, matvara geymist betur í álfóðruðum umbúðum og það hefur jákvæð umhverfisáhrif.

10.   Höfundur vísar einnig í skrif Andra Snæs Magnasonar þar sem spurt er hvaðan 5700 ný störf hafi komið frá árinu 2011, - á tímum þegar nánast engar álvers eða virkjunarframkvæmdir hafa farið fram. Í því sambandi má benda á að um 4500 manns eru í störfum sem eru að hluta eða öllu leiti greidd niður af Vinnumálastofnun.